لرزش ترمز که از آن به عنوان ارتعاش یا تپش نام برده می‌‌شود، اغلب نتیجه‌‌ی باریک‌‌تر شدن بخش‌‌هایی از روتور (دیسک) نسبت به سایر بخش‌‌های آن است که باید در همه جا برابر و هموار باشد. با ترمز گرفتن، لنت‌‌های ترمز توسط کالیپرها در بالا و پایین دیسک فشرده می‌‌شوند که راننده از طریق پدال یا فرمان آن را احساس می‌‌نماید. گرد و خاک و زنگ‌‌زدگی بر روی روتور نیز می‌‌تواند لرزش‌‌های کوچکی در خودرو را ایجاد کند.

کافی است ضخامت روتور تا چند صدم سانتیمتر در سطح آن متفاوت باشد تا راننده لرزش را از طریق پدال یا فرمان احساس کند. در موارد جدی‌‌تر در ارتباط با روتور تاب خورده، کل خودرو می‌‌تواند بلرزد یا هنگام ترمز گرفتن فرمان به یک سمت بکشد.

یک دلیل تاب برداشتن روتور می‌‌تواند لنت‌‌های ترمز باشد، ماده‌‌‌‌ی اصطکاکی که بر روی روتور فشرده می‌‌شود، که وقتی پدال را رها می‌‌کنید، به طور کامل توسط کالیپرها رها نمی‌‌گردند و در هنگام چرخش چرخ‌‌ها اصطکاک ایجاد می‌‌کنند. اگر لنت‌‌ها برای مدت طولانی بر روی روتورها کشیده شوند، روتور ترمز یا لنت‌‌ها می‌‌توانند آسیب ببینند.

در برخی موارد، سطح روتورهای ناهموار و تاب‌‌دار می‌‌تواند توسط دستگاهی دوباره تنظیم شود تا سطح آن را صاف و هموار کند و لرزش را متوقف سازد. این کار منوط بر آن است که روتورها از ضخامت کافی برخوردار باشند. تنظیم مجدد سطح روتورها نیازمند تراشیدن لایه فوقانی ف آن است. اگر ضخامت زیادی از روتور قبلا لایه‌‌برداری شده باشد، لازم است برای برطرف کردن لرزش ترمز، روتورها تعویض گردند.

در مقایسه با ترمزهای دیسکی مجهز به روتور در جلو و عقب، برخی خودروها هنوز از ترمزهای کاسه‌‌ای در چرخ‌‌های عقبی استفاده می‌‌کنند که در آنها کفشک‌‌های ترمز به بیرون و به روی دیواره‌‌ی کاسه فشار وارد می‌‌کنند تا سرعت چرخ را کاهش دهند. این کاسه‌‌های ترمز نیز می‌‌توانند به طور نابرابر ساییده شده و لرزش ایجاد کنند. این ارتعاشات و لرزش‌‌ها را می‌‌توان با ماشین‌‌کاری سطح ترمز برطرف کرد.

منبع: چطورپدیا